146 lat temu, 27 czerwca 1877 roku, 13-letnia Justyna Szafryńska wracała do domu z kościoła w Gietrzwałdzie. Na klonie obok plebanii ukazała się jej jasna postać siedząca na złotym tronie ozdobionym perłami. W ten sposób rozpoczęły się JEDYNE w Polsce zatwierdzone przez Kościół objawienia Matki Bożej. Głównymi wizjonerkami były pochodzące z niezamożnych warmińskich rodzin dziewczynki – Justyna Szafryńska i Barbara Samulowska. Matka Boża ukazywała się im od 27 czerwca do 16 września i mówiła „w języku takim, jakim mówią w Polsce”.
Dziewczynki zapytały: Kto Ty Jesteś? Padła odpowiedź: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta!” Na pytanie: Czego żądasz Matko Boża? Usłyszały odpowiedź „Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali różaniec!”.
Kapliczka objawień została wybudowana jeszcze w trakcie objawień, na wyraźną prośbę Maryi. Figura Matki Bożej została zamówiona aż w Monachium i kilka lat później tak opisywana: „Biała szata i płaszcz niebieski spięty u góry złocistą sprzączką, dziane w złote kwiaty, przepaska, szaty i podbitka płaszcza pozłacane. Nie jest to żadną miarą nowy utwór podług objawień czterech widzących osób, ale starodawne znane powszechnie wyobrażenie Niepokalanego Poczęcia wykonane podług gotowego od wielu lat wzoru w instytucie dla sztuki chrześcijańskiej u Mayera w Monachium, za umiarkowaną cenę 336 marek. Wypakowaniem zajęci wieśniacy gietrzwałdzcy nie mogli się dosyć nacieszyć widokiem tego posągu i zapewniali, że nigdy jeszcze nie widzieli tak pięknego obrazu Matki Boskiej”. Z kolei dziewczynkom figura nie spodobała się, płakały, że zupełnie nie odzwierciedla piękna Maryi, którą widzą i z którą rozmawiają… Wieczorem, podczas modlitwy różańcowej Matka Boska objawiła się Justynie i Barbarze i powiedziała: „Wy nie smućcie się, bo figura, która nadeszła, jest dobra”.
